Borçlar 
Hukuku

​Medeni hukukun borç ilişkilerini düzenleyen alt dalı borçlar hukukudur. Borçlar hukukunun konusu borç ilişkileridir. Türk Borçlar Kanunu, genel hükümler ve özel hükümler olarak iki kısma ayrılır. Genel hükümler borç ilişkisinin doğumunu, sona ermesini ve borç ilişkisinin hükümlerini ele alır. Özel hükümler ise çoğunlukla sözleşmeden doğan borç ilişkilerini ele alır.

Borç ilişkisinin kaynakları 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nda sözleşme, haksız fiil ve sebepsiz zenginleşme olarak tanımlanmıştır.

Borç ilişkisi iki taraf arasında var olan bir hukuki bağdır. Bu bağ genel olarak sözleşme niteliğinde ortaya çıkar. Her borç ilişkisinin biri alacaklı ve bir diğeri de borçlu olmak üzere iki tarafı vardır. Borç ilişkisinin etkin (aktif) tarafı alacaklı iken, edilgen (pasif) tarafı da borçludur. Borç ilişkisi borçluyu bir davranış biçiminde bulunma yükümlülüğü altına sokarken alacaklıya da bu davranışın yerine getirilmesini isteme hakkı verir. Bu hakka alacak hakkı denir. Borcun konusunu edim oluşturur. Her borç ilişkisinde mutlak suretle edim vardır. Borç, alacaklının borçludan yerine getirmesini isteme hakkının olduğu ve borçlunun da alacaklıya karşı yerine getirmekle sorumlu olduğu davranıştır yani borçtan söz edilirken anlatılmak istenen şey edimdir. Edim bir şey verme, yapma ya da yapmama şeklinde ortaya çıkabilir. Ancak bu edim ahlaka ve kişilik haklarına aykırı olamaz. Uygulamada borçlar hukuku alanına dair ortaya çıkan uyuşmazlıklara ilişkin kiralama, alım - satım, eser sözleşmeleri gibi örnekler verilebilir.​